Begrafenis

Deze keer niet zo'n vrolijk bericht, maar ik moest het even kwijt.

Afgelopen zaterdag is een van de leden van ons netwerk overleden. I. was officieel nog geen lid van het netwerk, maar ze was wel bijna altijd aanwezig bij de maandelijkse netwerkvergaderingen en bracht dan altijd haar 2 jarige zoontje mee. Ze was heel actief, leergierig en vriendelijk.

Helaas is zij dus afgelopen zaterdag overleden. Tot ieders verbazing heeft ze zichzelf van het leven beroofd. Echt heel erg zielig. Vooral voor de 4 jonge kinderen die ze achterlaat. En voor haar man, die er nu helemaal alleen voorstaat.

CENFOPAR had ruimte beschikbaar gesteld aan de familie. Sinds gisteren lag I. dus opgebaard in een zaaltje van CENFOPAR.

Vanochtend was de maandelijkse netwerkvergadering. Na afloop gingen alle leden van het netwerk naar het zaaltje. Ik bleef in eerste instantie buiten staan, want ik voelde me een beetje ongemakkelijk, maar uiteindelijk werd ik door een collega mee naar binnen genomen.

Ik was verbaasd te zien dat iedereen zat te eten. Schijnbaar is het gebruikelijk om op een begrafenis samen te lunchen. Ik vond het toch een beetje vreemd, aangezien niemand sprak en iedereen naar de kist zat te staren. Na het eten dronk iedereen een glaasje rum.

Na een tijdje stonden er wat mensen op om te spreken en te bidden. Iedereen was heel emotioneel, het was heel plechtig, haar man stond te trillen en ondertussen liepen de twee jongste kinderen lachend en spelend rond, zich totaal niet bewust van het drama dat zich had voltrokken.

Misschien vond ik dat nog wel het ergste, het zien van de kinderen. De twee oudsten hadden heel duidelijk in de gaten wat er was gebeurd, maar tot de twee jongsten was het overduidelijk nog niet doorgedrongen.

Na een tijdje was het tijd de familie te condoleren. Ik heb de kinderen een enorme knuffel gegeven. Ook liepen we even langs de kist. Ik schrok behoorlijk, want er zaten allemaal watten in de mond en neus van I. en haar hele gezicht was opgezwollen.

Op dit moment zijn mijn collega's en wat leden van het netwerk naar de begrafenis, maar ik heb besloten daar niet heen te gaan. Wat een vreemde en vervelende dag.