woensdag 13 mei 2009

Ongemakkelijk aanvoelend gemak

Voor een van de stappen van mijn visumprocedure moet ik naar de bank. Nu moet je weten dat het hier in Peru bij banken altijd ontzettend druk is. Internetbankieren bestaat voor zover ik weet niet en ook van overschrijfkaarten en acceptgiro's hebben ze volgens mij ook nog nooit gehoord. Het gevolg is dat de gemiddelde Peruaan voor elk wissewasje naar de bank moet. Voor het betalen van de huur, de telefoonrekening, het abonnementsgeld voor een tijdschrift, noem maar op. Lange rijen die soms tot buiten reiken en om het gebouw heen cirkelen zijn dan ook geen bijzonderheid.

Goed, ik bereid me dus voor op uren in de rij staan. Ik ga nog snel even wat eten, want in de rij staan is niet leuk, maar met een lege maag is het nog veel erger. Mijn verassing is dan ook groot als ik bij de bank aankom en geen rij zie. Tot ik naar binnen ga……

Het is net als bij de Efteling. Je bent blij bij de droomvlucht geen rij te zien, totdat binnen blijkt dat een mensenmenigte als een slang om allemaal hekjes heen kronkelt. Bij de informatiebalie vraag ik waar ik moet zijn. De vrouw doet een beetje raar, kijkt samenzweerderig in het rond en begint dan in moeilijk Engels iets uit te leggen. Ik begrijp niet wat ze bedoelt en zeg dus dat ze gewoon in het Spaans kan praten. "I cannot do that because then the others will hear me", is het antwoord dat ze geeft. Ik snap er niks van totdat blijkt wat ze me duidelijk wil maken. Om de menigte te omzeilen moet ik naar loket 16.

Loket 16, het spoedloket, bedoelt voor zwangere vrouwen, oude mensen en gehandicapten, blijkt dus ook voor buitenlanders te zijn…….

vrijdag 8 mei 2009

¿Valle Sangrado o Valle Sagrado?

Mijn organisatie brengt om de zoveel maanden een tijdschrift uit. Dit keer was het thema toerisme. Bernardo Fulcrand, de toenmalige directeur van CENFOPAR, heeft de inleiding van het tijdschrift geschreven. Zoals ik eerder al schreef is Bernardo niet zo'n voorstander van toerisme en dat blijkt wel uit zijn artikel. Maar ergens heeft hij wel gelijk. Er spelen inderdaad verschillende issues als gevolg van de enorme boom van toerisme in de Heilige Vallei. Hieronder heb ik met zijn toestemming een iets wat vrije vertaling van zijn artikel geplaatst, dus lees zelf maar!

"Wel investering, maar geen invasie!" is de titel van dit nummer van de 'Perspectiva Empresarial'. In de ondertitel staat de vraag 'Valle Sangrado?' (= Bloedende Vallei), in de betekenis van het verliezen van bloed, dus van het leven. Maar de ondertitel vervolgt met de duidelijke bewering, als herstel en protest, 'Valle Sagrado!' (= Heilige Vallei, de echte naam van de vallei).

De Heilige Vallei, bevoorrechte zone van onze regio en van Peru, heilige grond van de Inca's, en bemind door allen die er tegenwoordig wonen, wordt veranderd en misvormd. De legendarische Willkamayu (= belangrijke lokale rivier), oorsprong en oorzaak van het leven, is vandaag de dag het riool van het gebied, dood en vuil water drainerend naar de grote Amazone rivier. De vruchtbare terrassen waar men ooit de hoge kwaliteit maïs van Urubamba verbouwde worden vandaag de dag binnengedrongen door restaurants en hotels. De geweldige vestingen van Ollantaytambo en Pisaq met hun indrukwekkende Inca terrassen zijn tegenwoordig niet meer dan dode stenen die onbewoond en onbebouwd zijn gebleven zodat de toeristen ze bezoeken. Hoge muren rijzen overal op om daarachter iets van het paradijs dat de Vallei vroeger was te beschermen en waar men probeert het kunstmatig paradijselijk leven te recreëren dat de toeristen zoeken; een leven dat de mensen van de plek zelf tegenwoordig verloren hebben en ontzegd wordt. "S.O.S., ze zijn ons aan het vertrappen" roept een inwoner geboren in Yanahuara. "Oneerbiedigheid voor de identiteit van de Heilige Vallei van de Inca's" beklaagt zich een afstammeling van een van de oudste families van de Vallei.

De Heilige Vallei maakt inderdaad een nieuwe dynamiek mee en wordt er door veranderd. Door Wayraqpunku (= archeologische plek vlakbij Machu Picchu met een naam die letterlijk vertaald 'poort van de wind' betekent) waait tegenwoordig de wind van de zakkenrollers, het bewijs van de economische welvaart en de kracht van de toeristische bedrijvigheid, als gevolg van de attractie Machu Picchu, recentelijk benoemd tot wereldwonder. Hier ziet met dan ook hoe die overheersing van alles en iedereen (= het toerisme) (…) alles met de grond gelijk maakt.

Er is een verborgen conflict, in de zin van het openstellen van het platteland voor de toeristische bedrijvigheid, dat zelfs de directeur van DIRCETUR (= regionale overheidsafdeling voor o.a. toerisme) erkent wanneer hij spreekt over de ongelijkheid in het genereren van rijkdom, dat onvrede en bezorgdheid veroorzaakt onder de bevolking. (…) En wat zijn onze autoriteiten aan het doen? Een belangrijke en onontkoombare vraag. De wanorde en verwarring die tegenwoordig heersen in de Heilige Vallei moeten gecontroleerd worden. Men moet het toerisme beheren en het integreren in het leven van de regio. Gaat het niet zo, dan zal het toerisme een heksenketel blijven en de Vallei, god behoedde het, naar de wanorde leiden.

maandag 4 mei 2009

Een eigen huis, een plek onder de zon…

Eindelijk hebben we dan een huisje gevonden! Niet in Urubamba, maar in Cusco. We waren heel de tijd op zoek naar een huis in Urubamba; daar zullen we, of in ieder geval ik, namelijk de meeste tijd zijn. Maar toen bedachten we dat we eigenlijk ook wel een huisje in Cusco konden zoeken, daar zijn we tenslotte toch bijna elk weekend en vaak ook doordeweeks. Elke week drie nachten in een hotel doorbrengen, met spullen slepen en altijd in restaurants moeten eten is ook niet alles. Een eigen huisje is veel goedkoper en comfortabeler. Nu kunnen we tenminste onze spullen ergens achter laten en eventueel ook zelf koken.

Ons huisje is klein, maar echt prachtig! Het appartement zit vol met authentieke details en is mooi gemeubileerd. We hebben een grote woonkeuken en een ruimte die als woon- en slaapkamer dienst doet. En op de bovenverdieping ligt de badkamer. Met enkele anderen delen we een mooie, zonnige patio. De overige bewoners zijn allemaal erg rustig en netjes en de huisbaas zelf woont er ook, dus die houdt mooi een oogje in het zeil. Het appartement ligt in een super mooie wijk van Cusco. Soms een beetje te toeristisch, maar wel lekker dicht bij alle restaurants, bars en winkeltjes. Het enige nadeel is dat het appartement best gehorig is, maar daar ontkom je in Cusco denk ik niet aan. We moeten gewoon even wennen aan het geluid van de voorbijrijdende auto's (en van de losliggende drempel, arggg!) en anders hebben we altijd nog oordopjes.

Dit weekend hebben we veel tijd doorgebracht in ons nieuwe huisje. We hebben meteen maar een dvd speler gekocht en een stapel dvd's. Het voelt echt goed om een eigen plekje te hebben. Het zorgt echt voor iets meer rust.

Nu dus nog op zoek naar een "buitenhuisje" in Urubamba.