Ja, jullie lezen het goed. Het heeft behoorlijk wat moeite, erg veel tijd en nog meer geld gekost, maar na 6 maanden zijn mijn papieren eindelijk rond. Sinds vrijdag 11 september ben ik geen toerist meer, maar officieel inwoner van Peru.
Het verkrijgen van mijn nieuwe status als resident van Peru vond ik wel een reden voor een frisse, nieuwe look en dus heb ik meteen mijn haar maar afgeknipt en wat nieuwe kleren gekocht ;).
Lima, een wereld van verschil vergeleken met Cusco.
Een wereld waarin mensen in moderne appartementencomplexen wonen met uitzicht op zee. En in mooie, grote huizen achter (lelijke) hoge hekken met bewakingssystemen. Of zelfs in afgesloten wijken met controleposten bij de ingang.
Een wereld die stikt van de moderne winkelcentra. Waar een bewaker bij de ingang checkt of je er wel welvarend genoeg uitziet om binnengelaten te worden. Een wereld waarin de producten in de schappen en de gerechten op de kaart zelfs voor mij als westerling soms te duur zijn. Waarin tieners in merkkleding tijdens het genot van een 3 euro kostend kopje koffie hun huiswerk maken in de Starbucks. Waar de McDonald's, Burger King, Pizza Hut en KFC over elkaar heen struikelen. En waar iPhones en laptops als warme broodjes over de toonbank gaan.
Larcomar, een van de hipste en duurste winkelcentra van Lima; gebouwd in de kliffen met een mooi uitzicht op zee. Op de achtergrond de moderne flatgebouwen van Miraflores.
Een wereld waar elke dag wel iets te doen is. Een wereld van concerten, theatervoorstellingen, beroemde exposities en megabioscopen.
Ik kijk mijn ogen uit in deze wereld. Deze wereld die ook Peru is, maar toch zo anders. Een wereld die slechts toegankelijk is voor de happy few in Peru die zich een dergelijke luxe levensstijl kunnen permitteren. Een wereld die in scherp contrast staat met de miljoenen inwoners van Lima die in sloppenwijken wonen en met het grote gebrek aan voorzieningen en de grote armoede in de rest van het land. Nog nooit was de enorme ongelijkheid in Peru voor mij zo zichtbaar als nu.
