Het leven van een junior van de zonnige kant bekeken

Dat het leven van een junior in Latijns Amerika niet altijd makkelijk is daar ben ik inmiddels wel achter gekomen. Vlak voordat ik naar Honduras ging werd het me allemaal even teveel. Het feit dat ik nog steeds geen huis gevonden heb, nog nauwelijks iemand ken, Barry bijna voortdurend in Cusco zit, er niet echt haast lijkt te worden gemaakt met de procedures voor mijn contract en visum, en bovenal dat men binnen mijn organisatie door de enorme drukte weinig tijd voor me heeft en het voor mij daarom nog steeds redelijk onduidelijk is wat men van mij verwacht en hoe ik de organisatie tot hulp kan zijn……. het zat me even allemaal tot hier! De uitnodiging van ICCO om deel te nemen aan een bijeenkomst van junioren op een tropisch eiland in Honduras kwam dan ook als geroepen.

Het detail dat de bijeenkomst op een tropisch eiland zou worden gehouden was mij ook niet ontgaan en dus besloot ik samen met 3 anderen al wat eerder af te reizen naar ons hotel, met de tot de verbeelding sprekende naam "Fantasy Island". And fantasy it was! Samen met Dirkje, Ester en Marleen genoot ik bijna drie dagen lang van de zon, de zee, het strand en het lekkere eten. Het was heerlijk om even helemaal niks te hoeven na die hectische en verwarrende eerste weken! We vulden de dagen met zonnen, slapen, lezen, kletsen, zwemmen snorkelen en schelpjes zoeken. En met eten en drinken natuurlijk, want tja all-inclusive, dus gratis.

Het was dan ook even omschakelen toen op maandagmiddag Johanna en Marieke, de facilitator van de meeting, arriveerden en we echt moesten beginnen. Gelukkig begonnen we vrij informeel met een kennismakingsspel op het strand. Johanna kende ik al van de voorbereidingscursussen en Dirkje, Ester en Marleen had ik tijdens het drie dagen relaxen al iets beter leren kennen, maar toch is het altijd leuk zo'n spel te doen. En voor ik het wist zat ik helemaal in de meeting!

In de daaropvolgende drie dagen werd het echt duidelijk dat het om een werkreisje ging. Want wat hebben we gewerkt! Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat hebben we vergaderd. Gelukkig gaat dat hier heel anders dan in Nederland. Veel interactiever en creatiever zoals op de foto hieronder wel te zien is. Zware dagen, maar wel super belangrijk, interessant en gezellig!

Een van de doelen van de meeting was het uitwisselen van ervaringen. Ondanks dat we allemaal in andere landen wonen en we werken aan verschillende thema's hebben we toch vaak te maken met dezelfde frustraties en moeilijkheden. Hoe ga je om met hoge verwachtingen? Wat als er binnen je organisatie nauwelijks met elkaar wordt gecommuniceerd? Hoe ga je om met veiligheidsissues? Hoe geef je je grenzen aan? Wat als men aan je vraagt of je geld wilt lenen? Hoe win je het vertrouwen van je collega's? Welke factoren kunnen je uitzending in positieve en welke in negatieve zin beïnvloeden?

Voor mij als 'beginner' was het ontzettend interessant. Ook wel confronterend zo nu en dan. Bij het horen van de verhalen van de meer ervaren junioren dacht ik regelmatig "staat mij dat ook nog te wachten?" en ook kwam ik soms tot het inzicht dat ik bepaalde dingen misschien beter anders had kunnen aanpakken. Maar goed, dat was precies de bedoeling van de meeting: leren van de ervaringen van anderen. Dus wat mij betreft heeft de meeting zijn doel zeker bereikt!

Na drie dagen vergaderen en nog heel even genieten van het strand was het tijd voor de terugreis. In mijn geval een hele lange terugreis. Na een taxirit, een boottocht, een busreis, een overnachting en een zeer vroege vlucht kwam ik aan in Panama. Omdat ik daar bijna 8 uur moest wachten besloot ik het vliegveld af te gaan en Panama city te verkennen. De taxichauffeur die me naar het centrum zou brengen stelde voor een tour te doen en dat vond ik eigenlijk wel een goed idee. In ongeveer 5 uur tijd liet ik me naar de ruïnes van oud Panama brengen, naar Casco Antiguo (koloniaal Panama) en natuurlijk naar het wereldberoemde Panama kanaal! Een onverwachte, maar super leuke dag. 's Avonds weer doorgevlogen naar Lima, vervolgens daar overnacht om de volgende ochtend terug naar mijn geliefde Cusco te vliegen.

Een lange reis dus, maar zeker de moeite waard. Het heeft me een hoop nieuwe energie en nieuwe inzichten opgeleverd. En natuurlijk nieuwe vriendschappen!

Tijdens de meeting heeft ieder van ons een blogbericht geschreven. Voor de geïnteresseerden zijn alle vijf de weblogs hier te lezen.