Theater

Afgelopen vrijdag zijn Barry en ik naar het theater in Cusco geweest om te kijken naar het Russisch ballet. Ik was nog nooit naar het ballet geweest, dus ik was wel benieuwd.

Het ballet was erg mooi. De 9 dansers voerden allemaal stukjes op uit bekende balletvoorstellingen. Echt ongelofelijk wat die jongens en meiden kunnen. Met name het tweede deel was indrukwekkend.

Maar dan het publiek!! Peruanen zijn overduidelijk niet gewend naar het theater te gaan. De mensen die om ons heen zaten moeten wel tot de rijkste inwoners van Cusco hebben behoord want wij hadden de duurste kaartjes gekocht (12,50 euro), maar dat was niet aan ze af te zien. Verschillende mensen hadden baby's meegenomen, zaten tijdens de voorstelling luidruchtig en soms met open mond chips en koekjes te eten, maakten foto's terwijl dat niet mocht en af en toe werd er gewoon door de voorstelling heen gepraat. Het was daardoor best wel rumoerig in de zaal. Een groot verschil met de schouwburg in Nederland.

Wat in Peru ook erg belangrijk is, is om alle sponsors in het openbaar, en liefst meer dan eens, te bedanken. Ik kan me daar altijd enorm aan ergeren. En deze keer des te meer. Terwijl de dansers een staande ovatie in ontvangst namen kwam er ineens een schelle vrouwenstem over de speakers om niet de dansers, maar de gemeente, het theater en nog enkele andere instellingen en bedrijven te bedanken voor het mogelijk maken van de voorstelling. Ik was zo boos. Echt respectloos om door het applaus heen te praten. De dansers stonden ook een beetje beduusd op het podium.

Ach, al met al was het een leuke en interessante beleving.